Zo, wat een dag. We hebben alles meegemaakt: lachen, gieren, brullen, zweten, gapen en verbijsterend staren.

Het ontbijt was vroeg, voor vakantiebegrippen. Om 10u stonden we klaar voor onze cross-country-skiing-tour. Paar platte latten onder je laarzen en knallen. Althans, ik kan het beter omschrijven als zweten, heel veel zweten. Opeens merk je dat je toch wat meer aan je conditie moet doen, want we moesten bikkelen. Maar alsnog was het weer een hele levenservaring, ook al moeten er wat shirts nodig gewassen worden.

In de middag zijn we met een Nederlands stel naar de lokale bar gereden voor een lichte versnapering. De bar droeg de jolige naam PaPaNa, wat rendierenpoep betekent. Een logische naam voor de droge Finnen die het niet al te nauw nemen met dingen als op tijd zijn, warm eten serveren of haasten in het algemeen.

In de avond vonden we een gezamenlijke vijand in de kok die ons heerlijk vlees serveerde zonder eerst de temperatuur te controleren. Een fout die natuurlijk makkelijk te maken is, en gemakkelijk is te corrigeren door de hele boel in de magnetron te knallen. Dan maar aan de sla. Plots rende Noora, een van de gidsen in haar jolige Finse outfit het restaurant binnen: de Aurora was gespot. Na een hectische 10 minuten waarin we weer eens alle zeilen bijzetten om zsm asap svp in onze warme kleding te geraken, mét camera én camera-emmer (mcguyver-statief), lagen we op het meer naar de poolnacht te staren. En weer was het onwaarschijnlijk fantastisch. Wat een kado weer.