Aankomst in Ella

Na de helse interessante treinrit konden we na enkele honderden meters lopen eindelijk inchecken in ons hotel. Een homestay gerund door een lokale man met de naam Richard. Bij binnenkomst in onze kamer trad een snikhete, schimmelachtige en riool gerelateerde walm ons tegemoet. Ook de plafonds waren niet al te best. We besloten Ella te gaan verkennen en dit probleem later op te lossen. Een koffie en biertje in het met toeristen gevulde centrum later en we moesten al weer terug, omdat ons een huisgemaakte Sri Lankese maaltijd wachtte. Gelukkig smaakte dit prima, al dan niet zeer herkenbaar, aangezien de meeste Lankanen elke dag dezelfde Curries eten (en serveren aan hun gasten). Het was stiekem al erg laat, dus dan maar slapen in het ongezonde hol.

Nine arch bridge

De volgende dag direct uitgecheckt en ons verblijf niet verlengd. Wat een rotnacht. Op zoek naar een ander hotel en deze gelukkig snel gevonden! Meteen door met de activiteiten dus: de Nine Arch Bridge, een fotogenieke spoorbrug die via een junglepad is te bereiken. Helaas barstte, voordat we een trein konden aanschouwen, het onweer los en moesten we als doorweekte katten weer naar ons hotel afdruipen. Tijd voor een biertje! Uiteraard is het nu weer droog…

Little Adam’s Peak

De volgende dag (redelijk) vroeg op om een beklimming te doen. Door de theeplantages en na een kloutertocht bereikten we de eerste top van Little Adam’s Peak. Prachtige bijna 360-graden uitzicht en ook de andere toppen gaven een mooi uitzicht.

Nine arch bridge 2

Na terugkeer in Ella besloten we nogmaals de lokale treinbrug te bezoeken, nu het weer nog goed was (sowieso hadden we nu wel de poncho’s paraat). Deze keer wel geluk met het weer, en er kwam precies op het juiste moment een trein langs.

Ella Rock

De volgende dag keken we in de spiegel en twee jolige kreeftenhoofdjes keken blij terug. Oeps, tóch verbrand.. Even overwogen om de gehele dag binnen te blijven (na ook nog een bierige avond), maar we lieten ons niet kennen: Ella Rock, here we come! Een korte samenvatting over wat volgde: over het spoor lopen in de brandende zon, blije koeien ontwijken, door nauwe junglepaden klauteren, met stenen agressieve honden wegjagen, omhoog lopen, omhoog klauteren, en als laatste heel stijl omhoog klimmen. Gelukkig de top bereikt, net voordat er een regenbui overkwam. De terugweg, na een tijdje schuilen, was goed te doen, want er bleek een “easy way” te zijn. Hadden we die maar op de heenweg gezien…