Eindelijk, 5 januari was het zover: ons huwelijk! Wat een fantastische dag waar we alletwee alleen van hadden kunnen dromen.

Op deze roze wolk vertrokken we 7 januari diep in de nacht rond 2.45 richting bus om op onze vlucht naar Lapland te stappen. Voorspoedig door de douane met een stopover in Kittala, althans dat appte Kelly naar huis vlak voordat we te horen kregen dat de luchthaven in Ivalo vanwege extreme sneeuwval gesloten was. Dus dan maar – na 2,5 uur wachten – 3 uur met de bus, het prachtige Finse landschap bekijken (overigens het meeste lijkt op elkaar).

Bij aankomst in het Wilderness Hotel kregen we een heerlijk glas bessenthee, een soort glühwein zonder alcohol. Hierna een heerlijk diner gehad en ons bed ingedoken, om 12 uur later pas weer wakker te worden.

De volgende ochtend stond er na het ontbijt een Husky-safari op het programma. Dit was fantastisch, doordat de zon net niet boven de horizon uitkomt is er fantastisch licht, alsof het continu zonsopkomst is. De huskies trokken ons, onder onze eigen stuurmanskunsten, al blaffend en kakkend voort over het uitgestrekte meer.

In de middag kregen we de sleutel van onze Aurora-bubbel, waar je vanuit bed naar de sterrenhemel kunt kijken. Na het heerlijke avondeten zaten we rustig naar buiten te kijken toen Kelly een lichte kreet van verbazing liet horen:

Is dat nou een wolk, of de Aurora!?

Met haastige spoed trokken we onze survival overalls aan (het was immers -15 met zeer veel wind) en renden we door de sneeuw het meer op. Zo ver mogelijk van de beschaving af.

Met enkel een emmer als statief en het geduld om in deze barre omstandigheden het ultieme te willen zien, werden we beloond met hetgeen we wilden: het Noorderlicht.

Tot laat in de avond lagen we hand in hand op ons rug in de sneeuw naar het dansende schouwspel te kijken..