Let’s do this!

Oké, vandaag is de dag! We gaan de legendarisch mooie treinreis van Kandy naar Ella maken. Voor velen het hoogtepunt van hun reis door Sri Lanka. En ook wij verheugen ons op de mooie plaatjes die we kunnen gaan schieten – gewoon voor onszelf natuurlijk, niet om jullie jaloers mee te kunnen maken!

Dus na een rumoerige nacht (regen en stoppen die eruit knallen door onweer) staan we vroeg op om naar het station van Kandy te gaan voor treinkaartjes. Zagen we de afgelopen twee dagen in Kandy vijf toeristen, op het station lijkt het net Amsterdam! We kopen onze kaartjes en dan begint het hoopvolle wachten. Er wordt namelijk al gewaarschuwd dat niet iedereen mee zal kunnen…

Daar komt de trein…

Na ruim een uur klinkt er een lekker ouderwetse treintoeter: daar komt ie dan! Wonder boven wonder staan we op precies de goede plek te wachten: de deur naar de tweede klas wagon stopt voor onze neus. Dit gaat goedkomen! Alleen… zien we door de locals de trein bijna niet meer, zo vol zit de trein. Het lukt toch om binnen te komen en de backpacks ergens bovenin te leggen. Verder staan we echt hutje mutje te zweten in het gangpad. Als de trein wegrijdt, zien we toch van geluk mogen spreken met deze staplaats; niet iedereen kon mee inderdaad.

In de trein!

Van de locals in de trein leren we dat de Sri Lankezen de komende 3 weken (!!) vrij zijn en massaal op pad gaan. Goh, wat leuk…! Ze hebben er in ieder geval zin in, er wordt gezongen en in alle tunnels wordt gegild. Ook wordt er wierook gebrand en gesmuld van lekkernijen. Eerlijk is eerlijk, authentieker wordt het niet!

De uitzichten

Uitzichten, welke uitzichten? Na vijf uur staan wij in ieder geval nog steeds in het gangpad naar andere zweterige lichamen te kijken. De locals beginnen medelijden te krijgen en we mogen met één bil op hun stoel zitten. Wat een opluchting!

Toch schuiven we langzaamaan een plekje op en zo zit ik op een gegeven moment tussen een meisje en een moeder die borstvoeding aan het geven is, en Erik als een reus naast een Sri Lankees echtpaar dat heel lief samen op één stoel is gaan zitten. We zien nog steeds geen bal maar kunnen af en toe de camera uit het raam steken en op goed geluk wat foto’s nemen. Ondertussen worden er om ons heen wel veel gerichte foto’s genomen; van ons! We zwichten uiteindelijk ook voor de selfies. Aha, zo voelt het dus om een buitenlander in het buitenland te zijn!

Ella

Bijna alle locals stappen vlak voor Ella uit. Na Facebookgegevens te hebben uitgewisseld, zwaaien ze ons uit. Uiteindelijk arriveren wij na zeven uur met een gek tevreden gevoel op onze bestemming. Een bijzondere treinreis? Zeker weten!