Hoe diep kun je gaan?

Voor ons alletwee was de ervaring met BB Divers zo leuk, dat we besloten om een dag later hetzelfde nog een keer te doen. Ditmaal een duik-/snorkeltrip naar het nationaal park Muh Koh Chang!

We werden om dezelfde tijd opgehaald door Nu, ondertussen onze vaste chauffeur. Dit keer niet achterin de Songthaew, maar net zoals gisteren op de terugweg mochten we in de voorcabine plaatsnemen. Lekker, in de ijzingwekkende airco (maar wel gezellig)! Eenmaal op de boot aangekomen was de totale groep ongeveer even groot als gisteren, maar kreeg Erik dit keer geen prive-instructeur. Een bont duikgroepje bestaande uit een Thai (de divemaster), een Nederlander, een Deen, een Zweed en een (zeer zwijgzame) Rus. Die laatste werd gebombardeerd tot Buddy van Erik. Helaas was hij niet al te goed in het volgen van de PADI-regels inzake Buddy-checks.. Gelukkig maar dat Erik zich nog even goed had ingelezen over de apparatuur!

Het rif van de eerste duik was op zo’n 11 meter diepte. Een fantastisch rif, waar Erik veel kon zien, maar waar Kelly ook met snorkel heel veel heeft kunnen zien van het levende koraal, het blauwe water en het “wauw”-gevoel. Ook de tweede locatie, na weer een Thaise lunch op de boot, was heel gaaf. Kelly werd omsingeld door vissen en Erik zwom door een aflevering van “BBC Earth: Ocean Life”, zo ongelovelijk veel tropische vissen waren hier te zien!

Het terugvaren naar wal duurde nog zo’n anderhalf uur, maar dit ging gelukkig snel. We waren namelijk druk in gesprek met een zweeds gezinnetje, waarvan het dochtertje uiteraard verknocht was aan Kelly, en de vader een motorrijder was.

Op de terugweg hebben we afscheid genomen van Nu, onze chauffeur, en ons bij White Sands beach af laten zetten. Hier was een nightmarket, iets dat we op ons afgelegen stukje van Koh Chang nog niet hadden meegemaakt. Heerlijk streetfood en bananenpancakes met nutella gegeten, onder het genot van een streetcocktail en een aantal breinbrekers. Op de terugweg werden we afgezet (fiscaal gezien) door de taxi-mensjes, maar door de koppigheid van Erik hoefden we slechts 300 Baht te betalen om thuis te komen.

Morgen laatste dagje!